Πάντα για άλλους μιλάμε...

Πρόσφατα η Χαρούλα Αλεξίου έβγαλε ένα τραγούδι με τίτλο "μεγάλωσα". Ένα τραγούδι με βαθύ νόημα στους στίχους. Ένας αντικατοπτρισμός της νέας εποχής όπου ζούμε.

Πάντα για άλλα μιλάμε...

"Πάντα για άλλα μιλάμε...

Πάντα για άλλους μιλάμε,

έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε."

Πόσες φορές όταν βρισκόμαστε με την παρέα μας το θέμα της συζήτησής μας είναι κάποιος άλλος. Συζητάμε για εκείνον και συνήθως όχι καλοπροαίρετα.

Πόσες φορές συζητάμε για τους εαυτούς μας; Πόσες φορές τολμάμε να μιλήσουμε για αυτά που φοβόμαστε... για αυτά που μας ανησυχούν.

Με αυτόν τον τρόπο βάζουμε έναν τοίχο στα προβλήματά μας και τις σκέψεις μας. Μιλάμε για άλλους... έτσι ξεχνάμε τα δικά μας. Έτσι δεν πονάμε... Μια ψευδαίσθηση του εγώ, του εσύ, του εμείς.

"Σκεπάζουμε τους πόνους με φαί.

Τα όνειρα σε σύνθλιψη αργότερα η κατάθλιψη.

Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυάγιο.

Πάμε γι άλλα μια ζωή πάμε γι' άλλα.

Βάλτο στα πόδια- πονάει πολύ.

Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί

Να ζεις στην απουσία

Να γίνεις εξουσία

Να μάθεις να γελάς

Και να παραφυλάς

Να παίρνεις αποφάσεις

Να απαγορεύεται να χάσεις"

Στην σύγχρονη ζωή, δεν επιτρέπεται να αποτύχεις. Δεν επιτρέπεται να πέσεις. Δεν επιτρέπεται να ρισκάρεις. Σε ό,τι και να κάνεις πρέπει να βγαίνεις νικητής.

Δεν πρέπει να πονέσεις. Κρύβουμε τους πόνους μας και αλλάζουμε δρόμο. Φεύγουμε... Φεύγουμε και μένουμε μόνοι.

Πάμε γι'άλλα... Πάμε γι'άλλα και τελικά μένουμε πάλι στα ίδια. Ένας φαύλος κύκλος.. Θέλουμε να ξεφύγουμε... Θέλουμε...

"Μεγαλώνω θα πεί να 'ρχεται η ανατροπή

Οι καιροί να στη φέρνουν

Τα μυαλά σου να γδέρνουν

Να ζητάς να κουρνιάσεις

Να βρίσκεις οάσεις στις ψυχώσεις των άλλων

Που έχουν για περιβάλλον

Ίδιες φάτσες με σένα

Γόνατα λυγισμένα

Όνειρα ξεχασμένα..."

Μεγαλώνουμε... μεγαλώνουμε και ξεχνάμε. Ξεχνάμε αυτά που θέλαμε ως παιδιά. Αναλωνόμαστε.. Τα όνειρα μένουν όνειρα.

Θα μου πείτε εγώ δεν είμαι έτσι. Εγώ διαφέρω. Εγώ είμαι αλλιώς. Ναι...

"Εμείς;

Άλλο εμείς, άλλο εμείς..."

© Κώστας Μ.