“Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν”

Η φράση του Χαρίλαου Τρικούπη στη χρεοκοπία της Ελλάδας το 1893 είναι πιο κοντά στο να ακουστεί ξανά όσο ποτέ. Μπορεί ο Γ.Π. να είχε υποσχεθεί ότι δεν θα επιτρέψει να την ξεστομίσει όσο είναι πρωθυπουργός, όμως τα στοιχεία και οι καταστάσεις δείχνουν ότι η πτώχευση μπορεί και να είναι πολύ πιο κοντά απ'όσο νομίζουμε.

Τέσσερις φορές η χώρα μας έχει πέσει στο γκρεμό της πτώχευσης μέχρι στιγμής, ένας γκρεμός που τον συναντάμε πολλές φορές στην ιστορία μας και που όμως έχουμε αποφύγει την πτώση άλλες τόσες.

1827, 1843, 1893 και 1932.

Ο δανεισμός της Ελλάδας ξεκινά πολύ προτού η χώρα μας συσταθεί ως κράτος.

Τα δάνεια των Ελλήνων από τις τράπεζες των ξένων δυνάμεων για τον αγώνα της απελευθέρωσης του 1821 είναι πολλά και δυσβάσταχτα. Περίπου 2,8 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας συμφώνησαν να δανειστούν οι αγώνιστές του 1821, όμως τα χρήματα που έφτασαν στα ταμεία ήταν περίπου στο 20% του συνολικού ποσού.

Παρ' όλα αυτά, οι έλληνες χρεώθηκαν όλο το ποσό που όμως δεν κατάφεραν να αποπληρώσουν, γι' αυτό και το 1827, το νεοσύστατο ελληνικό κράτος κηρύσσει με το “καλημέρα” την πρώτη του πτώχευση.

Το 1832, η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος και οι συμμαχικές δυνάμεις δίνουν ως... “μπόνους” έναρξης κράτους ένα δάνειο ύψους 60 εκατ. φράγκων στον Βασιλιά 'Οθωνα.

Από αυτά, τα 33 εκατομμύρια πήγαν στην αποπληρωμή των προηγούμενων δανείων, ενώ τα επόμενα 11 χρόνια οι Έλληνες πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους προκειμένου να εξοφληθεί και το δεύτερο δάνειο.

Κάπου στο 1843, ήρθε η δεύτερη πτώχευση.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η πολιτική αστάθεια ήταν το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της χώρας, ωσότου αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας ο Χαρίλαος Τρικούπης.

Ο Τρικούπης κατάφερε και πέτυχε έξι μεγάλους δανεισμούς συνολικού ύψους 640 εκατομμυρίων φράγκων, προχωρώντας σε τεράστια έργα υποδομής και ανάπτυξης της χώρας.

Όμως, λόγω των παλαιών δανείων και της επιβολής υψηλής φορολογίας στους πολίτες, σε συνδυασμό με τις μεγάλες αγορές στρατιωτικών εξοπλισμών, ο Τρικούπης μπήκε στη Βουλή το 1893, και ανήγγειλε την τρίτη κατά σειρά πτώχευση της Ελλάδας.

Το εξωφρενικό στην όλη υπόθεση είναι ότι ενώ η Ελλάδα βρισκόταν σε κατάσταση πτώχευσης, η νέα κυβέρνηση επί Δηλιγιάννη προχώρησε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1987, που όχι μόνο ανάγκασε την Ελλάδα να ηττηθεί κατά κράτος από τους Τούρκους, αλλά και τους έβαλε στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο...

Και ερχόμαστε στο 1932.

Το παγκόσμιο οικονομικό κράχ του 1929 έχει αρχίσει να φέρνει τα “ωστικά” κύματα χρεοκοπίας προς την Ελλάδα, Οι εξαγωγές των ελληνικών προϊόντων υπόκεινται σε βαρύ πλήγμα, καθώς θεωρούνται για την χρεοκοπημένη Ευρώπη είδη πολυτελείας, ενώ η μικρασιατική καταστροφή έχει πολλαπλασιάσει τον πληθυσμό της Ελλάδας.

Η Ελλάδα είχε δανειστεί ήδη για την υποδοχή των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, και ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν κατάφερε ποτέ να συνάψει νέο δάνειο.

Η Ελλάδα χρωστά έτσι κι αλλιώς 2,868,1 εκατ. χρυσά φράγκα στους δανειστές της κι έτσι το κράτος κηρύσσει την τέταρτη πτώχευση.

Πηγή